Τι λόγια θέλεις να σου πω;
Πες μου τι θες να κάνω;
Πώς να σε βγάλω απ'το μυαλό;
Τον πόθο πως να γιάνω;
Θα ήθελα να 'σουνα εδώ
Μέσα στην αγκαλιά μου
Να πέθαινα στα χάδια σου
Να έλιωνα στα φιλιά σου
Ν' ανάσανα το είναι σου
Τη φλόγα του κορμιού σου
Να έσβηνα στον πόθο σου
Στο χείλος της αβύσσου
Να στάζει ιδρώτα το κορμί
Να σπάραζε το σώμα
Να στάζει έρωτα παντού
Να γέμιζε το δώμα
Να έπινα αθάνατο νερό
Φωτιά απ' τη φωτιά σου
Γλυκό του έρωτα κρασι
Στα χείλη τα δικά σου
Σπασμούς να βγάζει η ηδονή
Δυο κορμιά μπλεγμένα
Μυσταγωγία ερωτική
Στον έρωτα δεμένα
Έλα αγάπη μου γλυκιά
Με του έρωτα τα δώρα
Φωτιά να λάβω και ζωή
Γλυκιά αλμύρας φλόγα
Ειρήνη Βελέτζα (23/3/13)
Εκείνο που πρόσεξα - και έχω προσέξει και σε άλλα ποιήματά σου - είναι η αναβλύζουσα αβίαστη γλώσσα του...Συνήθως όσοι γράφουν ομοιοκαταληκτικά αγωνίζονται να υποτάξουν το υλικό στις ανάγκες της ρίμας, γεγονός που κάνει τη γραφή επιτηδευμένη... Μου αρέσει η αισθητική του αισθησιασμού, όπως αποδίδεται ποιητικά... Θέλω να πω το ήθος και ο ντυμένος με φως ερωτισμός...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ, πολύ από καρδιάς, για τα καλά σας λόγια!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή