πτώση

φυλάκισες τα όνειρα
στο βάθος της ψυχής σου
και μια απόφαση στιγμής
ορίζει τη ζωή σου

επέλεξες στη "φυλακή"
βαθιά να κατοικήσεις
κι έβαλες πόρτα στη ψυχή
καλά να τη σφραγίσεις

πέταξες συναισθήματα
στο χάος της αβύσσου
κι έμεινες αδειανό κορμί
και πάγωσε η ζωή σου

έκοψες ο ίδιος τα φτερά
στη πλάτη που φορούσες
μ‘ αυτά στον ουρανό ψηλά
ανέμελα πετούσες

και χάθηκες μία βραδιά
στο κρύο, στο σκοτάδι
και διάλεξες για συντροφιά
τον πόνο και στο δάκρυ


Ειρηνη Βελέτζα {12/11/13}

Θύμα και Θύτης

Κρατώντας όπλο

βρέθηκα αμυνόμενος

σε μια ζωή σκληρή...

Σε έναν κόσμο άκαρδο,

απάνθρωπο κι απρόσιτο..

Θύμα και θύτης

μιας κοινωνίας που

αξίες κι αρχές δεν υπάρχουν....

Κλείνω τα μάτια

παρασυρόμενος στη δίνη της βίας....

Ακροβατώ σε ισορροπίες

μυαλού....ψυχής.....ζωής....

Μωρά αγέννητα...νεκρά..

θύματα της ζωής

στον πόλεμο της επιβίωσης....

Μ' ακούς;

Με βλέπεις;

Σώσε με!!!!!!!!!!


Ειρήνη Βελέτζα {7/11/13}

Για Σένα!!

Για Σένα....
Για Σένα που ήρθες τόσο αναπάντεχα
τόσο αθόρυβα και διακριτικά
τόσο σεμνά και τόσο σίγουρα
προσφέροντας μου τη ζωή σου.
Ο λόγος σου, τόσο ήρεμος
τόσο απλός και τόσο σίγουρος
γκρέμισε τα τείχη της ψυχής μου
πλημμυρίζοντας την με φως και αγάπη
Με αγκάλιασες ολοκληρωτικά
ακουμπώντας κάθε γωνιά του είναι μου
ακόμη κι εκείνες, τις πιο κρυφές
τις πιο σκοτεινές και ανύπαρκτες
Με άγγιξες με ευλάβεια
με ταπεινότητα και αυτοθυσία
διδάσκοντας μου πως η αγάπη,
για να είναι αληθινή,
χωρίς αίμα δεν ζει
Έγινες φάρος στο σκοτάδι μου
ηλιαχτίδα στον μαύρο ουρανό μου
προορισμός στο ταξίδι της ψυχής
επιθυμία για πραγματοποίηση ονείρου
Και τόλμησα...ναι για Σένα τόλμησα,
με χέρια τρεμάμενα, να ανοίξω την ψυχή μου
στο άγνωστο, στο ανεκπλήρωτο έως τώρα
στο όνειρο που λαχταρούσε μέσα μου
και που δεν τολμούσα να αγγίξω
Για Σένα!!!
Για Σένα που άρχισα να Αγαπώ!!!!


Ειρήνη Βελέτζα (19/6/13)

Αν ήμουν

Αν ήμουν ένα δάκρυ σου
στις κόχες των ματιών σου
ποτέ μου δεν θα στάλαζα
πάνω στο πρόσωπό σου

Αν ήμουν το γλυκό φιλί
που σφράγιζε τα πάθη
θα έπλενα τα χείλη μου
με μυρωμένα άνθη

Αν ήμουν ένα χάδι σου
στα ακροδάκτυλα σου
θα στο δινα σαν έφευγες
να μ' έχεις συντροφιά σου

Αν ήμουν ένα άγγιγμα
μες της ψυχής τα βάθη
τότε θα μου συγχώραγες
του κόσμου όλα τα λάθη

Αν ήμουν αναστεναγμός
του πόνου σου μεγάλος
θα έστεκα στο δρόμο σου
να σε φωτίζει φάρος

Αν ήμουν το χαμόγελο
που βλέπεις στ' όνειρα σου
μέσα τους θα χανόμουνα
για να βρεθώ κοντά σου

Μα είμαι άνθρωπος απλός
με φόβους και με πάθη
γεμάτος ελαττώματα
γι αυτό και κάνω λάθη

Μα όμως έχω μια καρδιά
που ξέρει ν' αγαπάει
όπου κι αν πας αγάπη μου
για σένα θα πονάει


Ειρήνη Βελέτζα (4/6/13)

Πόσο ακόμη

Πόσες φορές

εσύ ένιωσες

το πάτωμα ν΄ αγγίξεις;

Πόση δύναμη

σου στέρησαν

στα πόδια να πατήσεις;

Πόση ψυχή

πόση ζωή

ακόμη να προσφέρεις;

Πόση λατρεία

πόση αφή

τα πάθη να στερέψεις;

Πόση πνοή

δεν τόλμησαν

οι ανάσες να σου κλέψουν;

Πόσα χάδια

πόσα φιλιά

οι πόθοι να ζηλέψουν;

Πόσα κρυμμένα

Σ' αγαπώ

τα χείλη να προφέρουν;

Πόση ελπίδα

στην καρδιά

μπλέχτηκε μ' αναμνήσεις;

Πόσα όνειρα

στη λησμονιά

χάθηκαν στις αισθήσεις;

Πόσα γιατί

δεν έψαξαν

να βρούνε απαντήσεις;

Πόσα δάκρυα

δεν στέγνωσαν

πάνω στο πρόσωπό σου;

Πώς άφησες

και χάθηκε

το χαμόγελό σου;

Πόσο ακόμη

θα πονάς

για τα παλιά σου λάθη;

Πόσο θ' αντέξεις

ν' αγαπάς

τον πόνο και το δάκρυ;

Χαμόγελο

βάλε πλατύ

κι ας είναι από λύπη

Αγκάλιασε

πια τη ζωή

και ξέχασε τη λήθη

Ελπίδα

βάλε στην καρδιά

κι ας είναι ξεχασμένη

Όνειρα

φτιάξε στη ψυχή

για να ναι καλυμμένη

Ανάσαινε

με ηδονή

κάθε λεπτό της μέρας

Και στάσου

κόντρα στον άνεμο

όσο ποτέ κανένας

Διεκδίκησε

πάλι το φιλί

το χάδι της ζωής σου

Και γέμισε

το “είναι” σου

πνοή απ' την πνοή σου

Ειρήνη Βελέτζα (13/5/13)

Πώς να σε φτάσω.;

Έρωτας --κυρίαρχος του εαυτού μου
Άβουλο ον στα χέρια του
-καράβι σε φουρτουνιασμένη θάλασσα/
παραδομένο στη λύσσα του
- χτυπώντας με αλύπητα
με φέρνει μπροστά σου...
Κι εσύ αγέροχος --με κρύβεις στη σκιά σου...
Πόσο ψηλά στέκεις  Θεέ μου..!!!!
-τόσο ώστε να χάνεσαι στον ήλιο
-να τυφλώνομαι απ' το φως σου/
αδυνατώντας να δω τη μορφή σου....
Η ματιά σου ευθεία μπροστά
-δεν είμαι στον ορίζοντά σου..
Φαίνομαι.;
-με είδες ποτέ.;
Πώς να σε φτάσω.;
-πώς να σε αγγίξω.;
Τρέμω.!! --φοβάμαι...
Πόση λατρεία να σου εξαργυρώσω..;
Ματωμένο δάκρυ --κυλλάει καφτό στο πρόσωπό μου..
Κόκκινο νωτισμένο χώμα --στη σκιά σου/
σπονδή στην αγάπη σου...
Νοιώσε το..
Γεύσου το..
Αγάπησέ το..



Ειρήνη  Βελέτζα (6/11/12)

Εκεί θα είμαι να μη φοβάσαι

Αφιερωμένο στην  πιο ευαίσθητη ψυχή που έχω γνωρίσει....

Εκεί  θα είμαι να μη φοβάσαι

Κλαίω για σένα απόψε αγάπη μου
αίμα ζεστό κυλάει στο δάκρυ μου
σπάει στα δύο η ψυχή μου
έχασα πια την αντοχή μου.

Σπάνε στα χείλη μου οι λέξεις
ήχοι βουβοί, πώς να τους πλέξεις;
Τι να μου πω να δυναμώσω;
Τα μάτια μου πώς να στεγνώσω;

Πόσο πονάς κι εσύ, Θεέ μου
ηττήθηκες, γιατί καλέ μου;
Λύγισε πια η αντοχή σου
ζήτησες να μαι εκεί μαζί σου.

Θέλεις να γίνω εγώ ο βράχος
στο μαύρο της ζωής σου ο φάρος
απανεμιά στην τρικυμία
ουράνιο τόξο στην καταιγίδα.

Θέλεις το χέρι να σου κρατήσω
γλυκά στα χείλη να σε φιλήσω
να πάρω της ψυχής τον πόνο
με μια αγκαλιά για σένα μόνο.

Ξέρω πως είμαι μακριά σου
μα η καρδιά μου είναι κοντά σου
στα δυο σου χέρια ακουμπισμένη
μες στη ψυχή σου προστατευμένη.

Ηρέμησε αγάπη μου λιγάκι
κοίτα πως λάμπει το φεγγάρι
από εκεί μέσα θα σου μιλάω
και μες στα μάτια θα σε κοιτάω.

Εκεί θα είμαι να μη φοβάσαι
κι όταν τα  βράδια θα κοιμάσαι
θα σε προσέχω ως Άγγελός σου
θα είμαι για πάντα στο πλευρό σου.

~ Ειρήνη Βελέτζα ~ (2/2/13)